Hoofdstuk 7: deel 1
'Daar is ie,' denkt Jay als hij Bas de school binnen ziet lopen. 'Die, die...' gromt hij. Dat Bas en hij elkaar niet mogen is één ding. Maar als Bas denkt dat hij Lily kan gaan uitschelden, gaat hij te ver.
'Hé, jij,' roept Jay. Bas draait zich om. Zodra Bas hem ziet, schieten zijn ogen vuur. 'Ja, jij,' zegt Jay. 'Waarom heb je dat gedaan? Wat heb je tegen Lily gezegd?'
Er verschijnt een gemene grijns op Bas' gezicht. 'O, gewoon... dat ze geen vrienden heeft en zo. Je weet wel.'
'Ze heeft wél vrienden!' roept Jay verontwaardigd. 'Ze heeft mij toch!'
'Ja, jou... maar of ze daar blij mee moet zijn? En wie heeft ze verder? Niemand toch, niemand wil bevriend zijn met zo'n stom kind.'
Er verschijnt een gemene grijns op Bas' gezicht. 'O, gewoon... dat ze geen vrienden heeft en zo. Je weet wel.'
'Ze heeft wél vrienden!' roept Jay verontwaardigd. 'Ze heeft mij toch!'
'Ja, jou... maar of ze daar blij mee moet zijn? En wie heeft ze verder? Niemand toch, niemand wil bevriend zijn met zo'n stom kind.'
Dat gaat Jay te ver. Lily en hij zijn al beste vrienden sinds hij zich kan herinneren, en niemand mag iets slechts over haar zeggen. 'Hou je kop,' sist Jay. 'Heeft ze jou wat misdaan? Waarom doe je zo tegen haar?'
'Nee, jíj moet je kop houden, en eens even héél goed lusiteren. Als je nu niet stopt, kán het zo zijn dat mijn vuist jou "per ongeluk" raakt. Dus rot op, of wil je soms dat jij binnenkort ook geen vrienden meer hebt?'
'Nee, jíj moet je kop houden, en eens even héél goed lusiteren. Als je nu niet stopt, kán het zo zijn dat mijn vuist jou "per ongeluk" raakt. Dus rot op, of wil je soms dat jij binnenkort ook geen vrienden meer hebt?'
'O ja? En daar ga jij zeker voor zorgen?' snuift Jay. 'Ik ben echt niet bang voor jou, hoor.' Maar op dat moment springt Bas bovenop Jay en hij gooit hem op de grond. Zijn vuist raakt Jay's gezicht een paar keer, maar dan worden ze uit elkaar getrokken.
'Stop! Stop! Waar zijn jullie in vredesnaam mee bezig?' gilt juf Johanna, terwijl ze hen uit elkaar houdt. 'Vechten, op het schoolplein?! Dat gaat zomaar niet!'
'Dat wordt nablijven. Drie weken nablijven!'
'Ja maar juf, hij begon!' zegt Bas onschuldig, wijzend naar Jay.
'Echt niet, hij is begonnen!' sputtert Jay.
'Ja maar juf, hij begon!' zegt Bas onschuldig, wijzend naar Jay.
'Echt niet, hij is begonnen!' sputtert Jay.
'Het kan me niet schelen wie er begon,' tiert juf Johanna. 'Jullie hebben allebei gevochten en dat wordt op deze school níét geaccepteerd! Drie weken nablijven voor jullie allebei, en reken maar dat jullie ouders hiervan zullen horen! En nu vort, naar binnen. De les is allang begonnen!'
Deel 2
'Ik vind het zo fijn dat je meteen gekomen bent,' zegt Amélie en ze geeft me een knuffel.
'Natuurlijk ben ik meteen gekomen,' antwoord ik. 'Je klonk zo ontdaan aan de telefoon. Wat is er gebeurt?'
'Natuurlijk ben ik meteen gekomen,' antwoord ik. 'Je klonk zo ontdaan aan de telefoon. Wat is er gebeurt?'
'Ga er maar even voor zitten,' zegt Amélie. 'Er is iets heel ergs gebeurt.'
Ik schrik, ik denk meteen aan het ergste. Is er iets gebeurd met Lily of James, haar man? Of iets met haar ouders? 'Wat is er? Amélie, wat is er gebeurt?'
Ik schrik, ik denk meteen aan het ergste. Is er iets gebeurd met Lily of James, haar man? Of iets met haar ouders? 'Wat is er? Amélie, wat is er gebeurt?'
'Ik ga weg bij James. Ik heb hem betrapt op vreemdgaan.' Er wellen tranen op in haar ogen.
Die zag ik niet aankomen. Amélie en James leken altijd zo gelukkig samen. Ja, de laatste tijd ging het wel iets minder, met dat gezeik over een kindje en zo, maar verder...
Die zag ik niet aankomen. Amélie en James leken altijd zo gelukkig samen. Ja, de laatste tijd ging het wel iets minder, met dat gezeik over een kindje en zo, maar verder...
'Dat meen je niet. Jij gaat weg bij James? Maar jullie waren altijd zo gelukkig samen!'
'Ja, wáren,' zegt Amélie en ik hoor haar stem even overslaan. 'Maar nu niet meer. Ik had al een tijd mijn vermoedens. En... en toen...' haar stem breekt.
'Ja, wáren,' zegt Amélie en ik hoor haar stem even overslaan. 'Maar nu niet meer. Ik had al een tijd mijn vermoedens. En... en toen...' haar stem breekt.
'Toen ik een uurtje eerder thuis kwam van mijn werk... toen lag hij daar, in bed, met een andere vrouw.' De tranen rollen nu over haar wangen. 'Toen hij me zag staan begon hij te schelden en hij en dat mens sprongen uit bed, en zij pakte haar kleren en rende langs me heen. En James stond daar te schelden en... en toen rende hij achter haar aan en ik heb hem toen niet meer gezien!'
'Ach lieverd toch,' is het enige wat ik kan zeggen. Ik denk terug aan wat mijn vader bij mijn moeder heeft gedaan. Toen ze zwanger was van Matt, was hij ook vreemdgegaan met en had mijn moeder hem betrapt. Ik kan me er niets meer van herinneren, want ik was nog te klein. Maar ik weet wel dat ik een vader altijd gemist heb in mijn leven. 'En nu? Wat gaat er nu gebeuren?' vraag ik.
'Lily en ik gaan hier weg. Ik weet niet wat James ervan vind en het kan me ook niet schelen. Wij gaan met z'n tweetjes terug naar Bridgeport. Daar huur ik wel een appartement of zo... alles beter dan hier blijven, al die herinneringen aan James!'
'Terug naar Brideport?' Ik slik. 'Maar... dat is zo ver weg! Hoe vaak zullen we elkaar dan nog zien?'
'Ik weet het,' snikt Amélie. 'Ik ga je zo missen! Maar ik vind het nog het moeilijkste voor Lily... ze heeft hier net vrienden gemaakt en dan gaan we verhuizen!'
'Terug naar Brideport?' Ik slik. 'Maar... dat is zo ver weg! Hoe vaak zullen we elkaar dan nog zien?'
'Ik weet het,' snikt Amélie. 'Ik ga je zo missen! Maar ik vind het nog het moeilijkste voor Lily... ze heeft hier net vrienden gemaakt en dan gaan we verhuizen!'
'Ach lieverd, kom eens hier!' zeg ik. Ik geef haar een hele dikke knuffel. 'Dit is moeilijk voor hen, maar voor jou is het het allermoeilijkste. Hoe kan James je dit aandoen? Het is niet jouw schuld, dit is helemaal zijn schuld. Je moet nu even aan jezelf denken en doen waar je je het beste bij voelt. En wie weet loopt er wel een hele leuke man in Bridgeport die de ware voor jou is!'
'Wat zou ik toch zonder jou moeten,' snikt Amélie. 'Als ik jou hier niet had gehad was ik alláng terug naar Bridgeport gegaan!'
'Wat zou ik toch zonder jou moeten,' snikt Amélie. 'Als ik jou hier niet had gehad was ik alláng terug naar Bridgeport gegaan!'
Maar nu is het tijd voor het moeilijkste stuk. Ik moet Jay vertellen dat Lily weggaat. En reken maar dat hij dat niet leuk gaat vinden.
Ik kijk even hoe Jay tv zit te kijken, zich van geen kwaad bewust.
'Jay, mag ik even naast je komen zitten? Ik moet met je praten.'
'Tuurlijk mama, waarom niet?' zegt Jay lief tegen me.
'Jay, mag ik even naast je komen zitten? Ik moet met je praten.'
'Tuurlijk mama, waarom niet?' zegt Jay lief tegen me.
'Er is iets dat je niet zo leuk gaat vinden,' begin ik. Jay
'Lily gaat weg,' val ik met de deur in huis. Jay kijkt me geschrokken aan, maar zegt niks. 'Zij en Amélie gaan verhuizen naar Bridgeport.'
'Maar mama, waarom gaat ze weg? En waarom gaat haar vader dan niet mee?' Ik zucht. 'Het is... allemaal nogal ingewikkeld. Lily's vader en moeder hebben ruzie, hele erge ruzie, en nu gaan Amélie en Lily bij James weg. Ze gaan verhuizen.' Ik staar voor me uit. Ik heb het er ook moeilijk mee, ik ga Amélie heel erg missen. Ze is in deze jaren mijn beste vriendin geworden, met wie ik alles kon delen. Bijna als vroeger, op de basisschool, als je hartsvriendinnen was.
'Maar mama, waarom gaat ze weg? En waarom gaat haar vader dan niet mee?' Ik zucht. 'Het is... allemaal nogal ingewikkeld. Lily's vader en moeder hebben ruzie, hele erge ruzie, en nu gaan Amélie en Lily bij James weg. Ze gaan verhuizen.' Ik staar voor me uit. Ik heb het er ook moeilijk mee, ik ga Amélie heel erg missen. Ze is in deze jaren mijn beste vriendin geworden, met wie ik alles kon delen. Bijna als vroeger, op de basisschool, als je hartsvriendinnen was.
Jay kijkt me verdrietig aan met zijn grote, groene puppy-ogen. 'Mama, dat is een grapje toch? Zeg me dat het een grapje is. Dit is toch niet waar mama? Toch?'