Hoofdstuk 5
'Echt zó veel voor een fles Nectar? Dit is toch een tweedehands winkel? Daar moet juist alles goedkoper zijn.'
'Sorry mevrouw, maar dat is de prijs voor een goede fles Nectar. Hij heeft jaren gerijpt en is gemaakt van de beste kwaliteit druiven, dus u begrijpt wel dat dat wat kost.'
Ik zucht. Dat kunnen we niet betalen, net zoals zoals we de laatste tijd bijna niks meer kunnen betalen. Ik wil net weglopen als ik op mijn schouder word getikt.
'Sorry mevrouw, maar dat is de prijs voor een goede fles Nectar. Hij heeft jaren gerijpt en is gemaakt van de beste kwaliteit druiven, dus u begrijpt wel dat dat wat kost.'
Ik zucht. Dat kunnen we niet betalen, net zoals zoals we de laatste tijd bijna niks meer kunnen betalen. Ik wil net weglopen als ik op mijn schouder word getikt.
'Hallo, ik ben Miranda Parker,' stelt een vrouw zicht voor. Ik schat dat ze rond de 40 is. 'Ik zag je lopen, en ik dacht: jij bent wel geschikt als model. Je hebt een erg mooi en bijzonder gezicht. Vind je het erg als ik een paar foto's van je neem?'
Ik ben totaal verrast. Zei ze nou net dat ik geschikt ben als... model?
'Uhm, nee hoor, gaat uw gang,' stamel ik. 'Noem me maar Miranda, hoor,' zegt ze. 'Zullen we even naar buiten gaan? Daar is het licht beter.'
Ik ben totaal verrast. Zei ze nou net dat ik geschikt ben als... model?
'Uhm, nee hoor, gaat uw gang,' stamel ik. 'Noem me maar Miranda, hoor,' zegt ze. 'Zullen we even naar buiten gaan? Daar is het licht beter.'
'En... wat moet ik doen?' vraag ik als we buiten zijn. 'Ga daar maar staan en lach. Je hoeft verder alleen maar mooi te wezen.' Een beetje onzeker doe ik wat ze zegt, maar het voelt heel nep. Miranda maakt een paar foto's en knikt tevreden. 'Maar het mag wel iets zelfverzekerder,' zegt ze.
Miranda stopt de fotocamera weg en haalt een filmcamera tevoorschijn. 'Oké, we doen even wat anders. Vertel maar wat over jezelf. Hoe heet je? Hoe oud ben je? Heb je hobby's? Waar woon je?'
Dat gaat makkelijker. Na een tijdje gaat het helemaal vanzelf. Ik vertel honderduit over mezelf, dat ik hier al mijn hele leven woon, een kat heb, wat mijn hobby's zijn, over mijn baan als basisschool lerares en over Joe. Alleen de recente gebeurtenissen tussen ons laat ik weg.
'Prachtig,' zegt ze als we klaar zijn.
Dat gaat makkelijker. Na een tijdje gaat het helemaal vanzelf. Ik vertel honderduit over mezelf, dat ik hier al mijn hele leven woon, een kat heb, wat mijn hobby's zijn, over mijn baan als basisschool lerares en over Joe. Alleen de recente gebeurtenissen tussen ons laat ik weg.
'Prachtig,' zegt ze als we klaar zijn.
Ze geeft me haar kaartje met daarop haar naam en het adres van het modellenbureau, Sim Model Agency. Ze zegt een datum en tijd dat ik me daar moet melden voor mijn eerste test shoot. Dus ben ik daar de bewuste dag precies op tijd. Ik loop door een erg chique hal, met water en fonteinen. Aan het einde zit een meisje achter de computer.
Ik loop naar haar toe en zeg mijn naam en de reden waarom ik hier ben. Ze kijkt me bedenkelijk aan. 'Miranda Parker dus?' vraagt ze. Ik knik nog een keer. 'Heb je een bewijs van de afspraak?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ze zei alleen dat ik hier om half 1 moest zijn...' de moed zakt me in de schoenen, was het misschien allemaal één grote grap?
Het meisje typt en klikt wat op haar computer. Na een tijdje zegt ze: 'Oh, ik zie het. Loop maar door.'
Ik zucht. Hèhè, eindelijk. Was dat nou zo moeilijk?
Ik zucht. Hèhè, eindelijk. Was dat nou zo moeilijk?
'Emily! Mooi zo, daar ben je. Dit is de bedoeling van vandaag: eerst gaat Mitchell je haar, make-up en kleding doen. Dan worden er wat foto's gemaakt om te kijken hoe dat gaat en voor je portfolio. Gaat dat lukken?' Ik knik weer braaf. 'Goed zo. Dan laat ik je nu over aan Mitchell.' Ze draait zich om en er komt een man binnen.
Hij loopt op me af en geeft me een hand. 'Haihai, ik ben Mitchell,' zegt hij vrolijk. 'Zo, wat zullen we eens met jou gaan doen? Oranje lijkt me wel wat, lekker vrolijk, en bovendien he-le-maal hét dit seizoen. En nu huphup naar de spiegel!'
'Tsktsk, die broek kan echt niet. Hij verbergt je mooie benen, wat zonde. Neeee, jij krijgt een lekker zomers jurkje!' Ik mag hem wel, die Mitchell. Hij is echt zo'n stereotype homo, die alles weet van mode en met je mee gaat shoppen. Heerlijk. Ik laat hem dus maar alles aan me veranderen wat hij wil, van mijn haar tot mijn teennagels, en vertrouw helemaal op zijn kennis.
Als hij klaar is met aan me sjorren en plukken, gaan we naar de studio voor het echte werk: de foto's. Er staat een wit scherm en felle lampen. In het midden is een simpele rode regisseursstoel. Ik neem aan dat ik daar op moet gaan zitten, dus dat doe ik maar.
Dan begint de camera te klikken. 'Heel goed,' wordt er gezegd. 'Ga gewoon maar ontspannen zitten. Zo ja. En nu glimlachen. Gezicht in de plooi. Heel goed.' De opdrachten vliegen me om de oren.
De regisseursstoel wordt weggesleept en er wordt een grijze, beetje vormeloze stoel voor in de plaats gezet. 'Eén hand op je schouder en een hoofd een beetje omlaag alsjeblieft. Jaaa, zo is het mooi!'
Er worden nog veel meer foto's gemaakt, maar ik weet dat ze bijna allemaal weer worden weggegooid. Maar desondanks geniet ik er wel van, al die aandacht. En Miranda heeft gezegd hoeveel je soms met een klus kan krijgen... als dat zou lukken, zouden onze problemen in één klap voorbij zijn.
