Hoofdstuk 6
Rekeningen, schulden van Joe en nog meer rekeningen. Het houdt nooit op. Maar een lichtpuntje is wel dat we nu wat extra inkomsten hebben, door mijn modellenwerk. Het is nog niet zo veel, maar het is beter dan niets. En ik heb mijn gewone werk op de basisschool natuurlijk nog.
Ik haal nog een envelop uit de brievenbus en maak hem open. Daar zitten de foto's in van mijn allereerste shoot. Ik wil al naar binnen gaan om ze te laten zien aan Joe, als mijn telefoon gaat.
Ik haal nog een envelop uit de brievenbus en maak hem open. Daar zitten de foto's in van mijn allereerste shoot. Ik wil al naar binnen gaan om ze te laten zien aan Joe, als mijn telefoon gaat.
'Emily! Met Miranda. Ik heb leuk nieuws voor je. Je hebt die klus voor SimSecret Underwear gekregen!'
'Echt waar?' zeg ik verbaasd maar enthousiast. 'Ik dacht nog wel dat die casting zo slecht ging...'
'Blijkbaar dus niet, want de shoot is aankomende woensdag.' Ze geeft me de verdere informatie en waarschuwt me nog dat ik echt op tijd moet zijn voor ze ophangt.
'Echt waar?' zeg ik verbaasd maar enthousiast. 'Ik dacht nog wel dat die casting zo slecht ging...'
'Blijkbaar dus niet, want de shoot is aankomende woensdag.' Ze geeft me de verdere informatie en waarschuwt me nog dat ik echt op tijd moet zijn voor ze ophangt.
'Ik ben zo trots op je!' zucht Joe. 'Jij presteert zoveel meer dan ik... ik ben niemand, heb niet eens werk-'
'Ssst, kraak jezelf niet zo af. Jij doet ook je best.'
Joe kijkt me indringend aan. 'Je bent echt geweldig, weet je dat? Iemand als ik verdient jou niet.'
'Ach, ik schep er niet graag over op,' grap ik. Ik kan niet tegen zijn rare, serieuze stemming. Maar hij lacht niet. 'Nee, ik meen het,' zegt hij.
'Ssst, kraak jezelf niet zo af. Jij doet ook je best.'
Joe kijkt me indringend aan. 'Je bent echt geweldig, weet je dat? Iemand als ik verdient jou niet.'
'Ach, ik schep er niet graag over op,' grap ik. Ik kan niet tegen zijn rare, serieuze stemming. Maar hij lacht niet. 'Nee, ik meen het,' zegt hij.
Hij tilt me op en draagt me naar het bed, waar hij me zachtjes neerlegt. Onze handen vliegen over elkaars rug en er verdwijnen al meerdere kledingstukken, als hij abrupt ophoudt en zicht terugtrekt. 'Hier hebben we geen tijd voor. We moeten snel iets moois aantrekken. We gaan uit eten.'
'Dus eh, vanwaar deze aangename verrassing?' vraag ik als we allebei opgedoft bij de bistro zitten. 'Ben ik iets vergeten? Onze verkeringsdag? Jouw halve verjaardag?'
'Nee, gewoon zomaar. Nou ja zomaar... omdat ik je wil bedanken,' zegt Joe.
'...bedanken?' zeg ik vragend, terwijl ik mijn wenkbrauwen optrek.
'Ja, omdat je me steeds gesteund hebt en bij me bent gebleven, ondanks mijn drugsgebruik en schulden. Anderen zouden dat niet gedaan hebben. Maar jij wel.'
'Nou ja.. dat is toch normaal? Ik bedoel, we zijn al zo lang samen en ik kan me niet voorstellen dat we niet bij elkaar zijn...'
'...bedanken?' zeg ik vragend, terwijl ik mijn wenkbrauwen optrek.
'Ja, omdat je me steeds gesteund hebt en bij me bent gebleven, ondanks mijn drugsgebruik en schulden. Anderen zouden dat niet gedaan hebben. Maar jij wel.'
'Nou ja.. dat is toch normaal? Ik bedoel, we zijn al zo lang samen en ik kan me niet voorstellen dat we niet bij elkaar zijn...'
'Nee, lieve Emily, ik ook niet. Ik wil dat we voor altijd samen zijn.' Hij streelt zacht mijn wang en ik houd zijn hand vast. 'En ik heb goed nieuws,' gaat hij verder. 'Ik heb namelijk een baan gevonden. Bij de politie.'
'Meen je dat? Wat geweldig Joe!'
'Meen je dat? Wat geweldig Joe!'
'Daarom vind ik dit een goed moment om je iets te vragen.' Hij gaat op een knie zitten. 'Neeeee!' piep ik. 'Ooooh my gooosh!' Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. 'Lieve, lieve Emily, ik wil dat je bij me blijft, de rest van ons leven, in voor- en tegenspoed. Emily, wil je met me trouwen?'
'Jaaaaa!' gil ik en vlieg hem om de hals. 'Heb je die tekst trouwens uit je hoofd geleerd?' Hij lacht en als antwoord zoent hij me innig.
'Jaaaaa!' gil ik en vlieg hem om de hals. 'Heb je die tekst trouwens uit je hoofd geleerd?' Hij lacht en als antwoord zoent hij me innig.
Die woensdag sta ik precies op tijd in de kleedkamer, waar ik mijn mede-model ontmoet. Hij glimlacht hartelijk. 'Hoi, ik ben Jerome,' zegt hij vrolijk. 'Emily,' stel ik mezelf voor en schudt zijn uitgestoken hand. Hij is erg knap, je ziet meteen dat hij model is, maar hij is verreweg niet zo arrogant als je zou verwachten bij de meeste modellen.
'En, heb je er een beetje zin in?' zegt hij vrolijk. Ik knik. 'Tuurlijk, altijd!'
'Niet zenuwachtig?' vraagt hij.
'Nou... misschien een beetje. Maar zo erg kan het toch niet zijn? Ik bedoel, we zijn niet helemaal naakt, we hebben tenminste nog ondergoed aan.' Hij knikt. 'Da's waar.' Hij vertelt dat hij al vaker shoots heeft gedaan waarbij hij bijna naakt moest. 'Niks om je zorgen om te maken,' stelt hij me gerust.
'Niet zenuwachtig?' vraagt hij.
'Nou... misschien een beetje. Maar zo erg kan het toch niet zijn? Ik bedoel, we zijn niet helemaal naakt, we hebben tenminste nog ondergoed aan.' Hij knikt. 'Da's waar.' Hij vertelt dat hij al vaker shoots heeft gedaan waarbij hij bijna naakt moest. 'Niks om je zorgen om te maken,' stelt hij me gerust.
Nee, ik ben niet naakt. Ik heb welteverstaan één onderbroek aan, mijn haar beschermt mijn borsten en ik heb nauwelijks make-up op. Ik voel me niet bepaald op mijn gemak, zo bloot en met al die camera's op ons gericht.
Jeromes warme lichaam drukt tegen me aan. Hij stelt me gerust. 'Gewoon doen alsof al die mensen er niet zijn,' fluistert hij. Ik probeer te doen wat hij zegt, maar het werkt niet. Ik vind het toch te fijn om al die aandacht te krijgen. 'Waarom is dit een campagne voor lingerie? Ik heb niet eens een bh aan!' fluister ik. Jerome lacht zacht. 'Het zal er wel bij horen,' fluistert hij terug.
'Stilte, en iets meer passie graag!' roept de fotograaf. We concentreren ons weer op de camera en op de foto's die genomen worden. 'Kijk elkaar aan! Ja, zo! Heel goed!' zegt de fotograaf. Ik til mijn hand op en streel met mijn vinger zachtjes zijn wang. 'Goed zo! Daar is die passie!' roept de fotograaf. 'En nu omkleden voor de volgende sessie.'
Na in nog tientallen andere setjes ondergoed te zijn gefotografeerd, zijn we eindelijk klaar.
'En? Hoe vond je het?' vraagt Jerome als we door de vertrouwde te chique hal naar buiten lopen.
'Het viel mee, ook al hielp je tip niet,' glimlach ik. 'Ach, iedereen heeft zijn eigen methodes, hè?'
'En? Hoe vond je het?' vraagt Jerome als we door de vertrouwde te chique hal naar buiten lopen.
'Het viel mee, ook al hielp je tip niet,' glimlach ik. 'Ach, iedereen heeft zijn eigen methodes, hè?'
Hij grinnikt. 'Inderdaad. Heb je trouwens zin om nog wat te gaan drinken?' Hij ziet mijn twijfelende blik. 'Gewoon, bij mij thuis, als vrienden,' voegt hij eraan toe. Ach, wat maakt het ook uit, Joe werkt nu nog en anders zit ik toch maar alleen thuis. 'Ja, lijkt me leuk,' zeg ik enthousiast.
Niet veel later komen we bij zijn huis aan. 'Welkom in mijn nederige stulpje,' zegt Jerome, terwijl hij me voorgaat naar de keuken. 'Stulpje? Dit huis is gigantisch! Je hebt zelfs een bar!'
'Ja, neemt u plaats, schone jonkvrouwe.' Hij rommelt wat onder de bar en haalt er wat flessen uit. 'Die bar is een hobby van me. Ik werkte eerst als barkeeper in Bridgeport, voor ik ontdekt werd. Van het geld dat ik nu verdien als model, heb ik dit huis en deze bar gekocht, zodat ik nog steeds kan mixen als ik daar zin in heb.'
'Ja, neemt u plaats, schone jonkvrouwe.' Hij rommelt wat onder de bar en haalt er wat flessen uit. 'Die bar is een hobby van me. Ik werkte eerst als barkeeper in Bridgeport, voor ik ontdekt werd. Van het geld dat ik nu verdien als model, heb ik dit huis en deze bar gekocht, zodat ik nog steeds kan mixen als ik daar zin in heb.'
'Oeh, barkeeper dus, hm? Laat eens wat zien dan,' lach ik. 'Alles wat u wilt, mevrouw,' zegt hij en gooit twee flessen in de lucht. Hij laat ze in zijn handen tollen, over zijn armen glijden en gooit ze achter zijn rug, voor hij de twee drankjes bij elkaar gooit. Hij is net zo'n barkeeper die je altijd in de reclames ziet.
'Hier. Proef,' zegt hij en hij geeft me het drankje aan. Ik proef. 'Mmm... zoet, maar toch fris. Wat is het?'
'Geheim van de barman,' lacht hij. 'En nu heb ik zelf zin in...' hij pakt weer wat flessen en doet net zulke moves als hij net deed. Hij neemt een slokje. 'Heerlijk. Nog één?'
'Ja, doe maar. Wat maakt het uit?'
'Geheim van de barman,' lacht hij. 'En nu heb ik zelf zin in...' hij pakt weer wat flessen en doet net zulke moves als hij net deed. Hij neemt een slokje. 'Heerlijk. Nog één?'
'Ja, doe maar. Wat maakt het uit?'
Verschillende drankjes later zijn we toch wel heel vrolijk. Ik weet dat alcohol mixen misschien niet zo'n heel slim idee is, maar het was toch wel erg lekker.
'Ik eh, moet even naar de wc,' giechel ik. Ik loop al door de keuken als Jerome mijn hand pakt. 'Emily, wacht.' Ik kijk hem aan. 'Wat is er?' Hij strijkt over mijn wang en duwt me zachtjes tegen de muur en leunt naar voren om me te zoenen.
'Ik eh, moet even naar de wc,' giechel ik. Ik loop al door de keuken als Jerome mijn hand pakt. 'Emily, wacht.' Ik kijk hem aan. 'Wat is er?' Hij strijkt over mijn wang en duwt me zachtjes tegen de muur en leunt naar voren om me te zoenen.
Eerst ben ik te verrast om te reageren, maar dan vinden onze lippen elkaar. Eerst aarzelend, maar dan steeds heftiger. Door de alcohol is mijn hoofd helemaal wazig. We staan steeds dichter bij elkaar, zijn handen houden mijn hoofd teder vast. Maar dan dringt het tot me door dat dit niet hoort en ik duw hem abrupt een stukje van me af.
'Stop, dit is verkeerd. Ik heb een vriendje, ik bedoel, ik ben verloofd.'
Jerome kijkt me met grote ogen aan. 'Meen je dat? Het... het spijt me.'
'Ja, sinds dit weekend. En moet je nu eens kijken waar we mee bezig zijn!'
Jerome kijkt me met grote ogen aan. 'Meen je dat? Het... het spijt me.'
'Ja, sinds dit weekend. En moet je nu eens kijken waar we mee bezig zijn!'
Met onze hoofden nog vol van de alcohol staan we elkaar een beetje aan te staren. 'Het spijt me,' zegt Jerome nog een keer. 'Als ik dat had geweten, zou ik nooit...'
'Wat gebeurt is, is gebeurt,' zeg ik. Hij knikt. 'Vrienden?' stelt hij voor. 'Vrienden,' antwoord ik.
'Wat gebeurt is, is gebeurt,' zeg ik. Hij knikt. 'Vrienden?' stelt hij voor. 'Vrienden,' antwoord ik.
