Deel 1
'Hé, mam,' zeg ik als mijn moeder de telefoon opneemt.
'Hé, lieverd,' klinkt het aan de andere kant van de lijn. 'Hoe gaat het met je? Bevalt je nieuwe huis?'
'Ja, het is super! Maar jullie waren vanmiddag niet thuis, dus wou ik vragen of jullie straks even langskomen?'
'Ik kom, maar je vader heeft geen tijd, die moet nog werken. Wat dacht je van een uurtje of 7?'
'Gezellig! Blijf je dan eten?' vraag ik. Mijn moeder antwoord van wel en ik hang op. Waarschijnlijk wordt het weer een maaltijdsalade, want daar ben ik opeens helemaal gek op. En het is goedkoop.
'Hé, lieverd,' klinkt het aan de andere kant van de lijn. 'Hoe gaat het met je? Bevalt je nieuwe huis?'
'Ja, het is super! Maar jullie waren vanmiddag niet thuis, dus wou ik vragen of jullie straks even langskomen?'
'Ik kom, maar je vader heeft geen tijd, die moet nog werken. Wat dacht je van een uurtje of 7?'
'Gezellig! Blijf je dan eten?' vraag ik. Mijn moeder antwoord van wel en ik hang op. Waarschijnlijk wordt het weer een maaltijdsalade, want daar ben ik opeens helemaal gek op. En het is goedkoop.
Het is al donker als mijn moeder aanbelt. Ik doe meteen de deur open, want ik had al op haar zitten wachten.
'Mam! Kom binnen!' roep ik enthousiast als ik haar zie. Toch schrik ik ook een beetje, want ze is nu zo... oud. Ik heb haar al een tijdje niet gezien, en in de tussentijd heeft de tijd niet stilgestaan...
'Julia! Lieverd!' roept ook mijn moeder. 'Wat zie je er goed uit! En wat is je huis mooi geworden!' zegt ze en ze omhelst me stevig.
'Mam! Kom binnen!' roep ik enthousiast als ik haar zie. Toch schrik ik ook een beetje, want ze is nu zo... oud. Ik heb haar al een tijdje niet gezien, en in de tussentijd heeft de tijd niet stilgestaan...
'Julia! Lieverd!' roept ook mijn moeder. 'Wat zie je er goed uit! En wat is je huis mooi geworden!' zegt ze en ze omhelst me stevig.
Ik had het eten al klaargemaakt, dus na een korte rondleiding door mijn huis ('Het is zo mooi licht!' zei mijn moeder steeds) kunnen we meteen gaan eten. 'Mam, heb jij dat stuk over de Legacy Uitdaging gelezen in de krant?' vraag ik haar als we allebei achter een bord salade zitten. Mijn moeder kijkt verrast op. 'Nee, vertel eens?' zegt ze. 'Nou, er stond zo'n soort advertentie in, waarin stond dat als familie alles voor je was, blablabla, je er nu iets voor terug kan krijgen. Je kan je inschrijven bij het gemeentehuis, en dan is het de bedoeling dat je 10 generaties voortbrengt. En als de stamhouder trouwt, krijg je een verrassing van de gemeente!' Mijn moeder kijkt steeds verraster. 'En daar heb ik me dus voor ingeschreven.' besluit ik mijn verhaal. Mijn moeder kijkt me opgewonden aan. 'Lieverd... dit is zo toevallig, want ik ben óók aan die uitdaging begonnen! Jij bent de oudste, dus dat betekent dat jij de stamhouder bent. Maar ik was bang dat je misschien geen kinderen wilde, en de Legacy zou mislukken... dus ik durfde het eerst niet te vertellen. Tot ik vanmiddag besloot om het je vanavond te vertellen...'
Terwijl ik de afwas doe, blijft mijn moeder naast me staan en praat verder. 'Maar lieverd, dat betekent dus dat we nu al bij generatie 2 zijn!' eindigt mijn moeder haar verhaal en kijkt me blij aan. Ik kan mijn oren niet geloven na haar verhaal, dit is ook zo toevallig! Mijn moeder kijkt me bijna stout aan. 'En denk je dat daar binnenkort een derde generatie bijkomt?' vraagt ze hoopvol. Ik zucht. 'Ik weet het niet, mam. Ik zou het heel graag willen, maar ik heb nog niemand ontmoet. En bovendien, eerst ga ik maar eens een carrière opbouwen. Daarna zien we wel weer verder.' Mijn moeder kijkt een beetje teleurgesteld. 'Dus... ik wordt voorlopig nog geen oma?' vraagt ze een beetje teleurgesteld. 'Ik weet het niet, mam. We zullen zien.' zeg ik weer.
Nadat ik uitgebreid afscheid heb genomen van mijn moeder, bekruipt een gevoel van eenzaamheid me. Ik was altijd gewend aan een druk thuis, met kleine broertjes en zusjes, en er was altijd wel iemand thuis met wie ik kon praten of tv mee kon kijken. Ondanks dat er toch best vaak mensen even langskomen, voel ik me toch eenzaam.
Ook de lege plek naast mij in bed voelt zo koud. Ik hoop dat daar snel iemand anders zal liggen...
Ook de lege plek naast mij in bed voelt zo koud. Ik hoop dat daar snel iemand anders zal liggen...
Mijn eerste werkdag, en ik kom bijna te laat! De wekker ging, maar ik sliep er gewoon doorheen. Vroeg opstaan is niet zo mijn ding, geloof ik. Gelukkig werd ik niet zo heel laat wakker, en kon ik nog net een kom cornflakes naar binnen schrokken, voor de carpool-auto kwam.
Nu ren ik hijgend bij het ziekenhuis naar binnen, en vraag me af wat mijn eerste taak zal zijn...
Nu ren ik hijgend bij het ziekenhuis naar binnen, en vraag me af wat mijn eerste taak zal zijn...
Het ging best goed op mijn werk, afgezien van het feit dat ik bijna moest kotsen toen ik die eerste ondersteken moest schoonmaken. Hopelijk krijg ik snel promotie en kan ik iets anders doen...
Als ik thuiskom en mijn werkkleding uittrek, zie ik dat de stapel vuile was zich opstapelt in de hoek. En omdat ik niet genoeg geld heb om zelf een wasmachine te kopen, betekent dat dat ik naar de wasserette moet om mijn was te doen.
Als ik thuiskom en mijn werkkleding uittrek, zie ik dat de stapel vuile was zich opstapelt in de hoek. En omdat ik niet genoeg geld heb om zelf een wasmachine te kopen, betekent dat dat ik naar de wasserette moet om mijn was te doen.
Dus loop ik even later met een zak vuile was de wasserette binnen. Er zijn ook wat andere mensen die hun kleren aan het wassen zijn. Gelukkig, dan kan ik een praatje maken met een paar mensen. Daar heb ik echt behoefte aan.
Ik stop alle kleren in een machine en doe er waspoeder bij. Dan stel ik de machine in op de juiste temperatuur, en nu kan ik gaan wachten.
Andere mensen staan gezellig met elkaar te kletsen. Ik krijg zin om met iemand mee te kletsen en ik sta op het punt om me aan iemand voor te stellen, als opeens de deur open gaat en er een best wel knappe man binnenkomt...
Andere mensen staan gezellig met elkaar te kletsen. Ik krijg zin om met iemand mee te kletsen en ik sta op het punt om me aan iemand voor te stellen, als opeens de deur open gaat en er een best wel knappe man binnenkomt...
Deel 2
Ik kijk toe hoe hij zijn kleren in een wasmachine mikt en daarna naar een stoel toe loopt om te gaan zitten wachten. Ik besluit dat ik maar eens een praatje met hem moet gaan maken, dus ik loop naar hem toe. 'Hoi, ik ben Julia,' stel ik mezelf voor. 'Julia Smith.' De man kijkt me een beetje onderzoekend aan. 'Hoi, Jim Jones,' stelt ook hij zich voor. Er valt een beetje een ongemakkelijke stilte. 'Ik heb je nog nooit eerder gezien hier. Woon je hier pas?' vraag ik dus maar. Jim knikt. 'Ja, ik ben op mezelf gaan wonen. Eerst woonde ik in Twinbrook, maar dat vond ik niks meer. Dus ben ik hierheen verhuisd.'
We kletsen een hele tijd (nu zonder ongemakkelijke stiltes), ook als onze wasmachines allang hebben gepiept dat ze klaar zijn.
We kletsen een hele tijd (nu zonder ongemakkelijke stiltes), ook als onze wasmachines allang hebben gepiept dat ze klaar zijn.
We komen erachter dat we allebei boekenwurmen zijn, en hij blijkt goed te kunnen koken.
Langzaam gaan we dichter bij elkaar staan. Ik heb het niet eens door, tot ik merk dat hij wel heel dicht bij staat. Blozend doe ik snel een stapje achteruit, en hij doet hetzelfde. Hij kijkt me diep in de ogen, maar ik sla snel mijn ogen neer. Dit soort gedoe ben ik niet gewend... maar dat wil niet zeggen dat ik het erg vind!
Dan opeens pakt hij mijn hand, maar laat hem een beetje beschaamd meteen weer los. Hij legt zijn hand in zijn nek. 'Ik, eh, ik wilde vragen of je misschien zin hebt om morgen met mij te gaan picknicken in het park?' vraagt hij. 'Natuurlijk! Leuk!' roep ik, net iets te snel. Hij lacht. 'Leuk, dan zie ik je morgen.' zegt hij. We wisselen nog even telefoonnummers uit en dan pak ik mijn was, om het vervolgens in de droger te stoppen. Jim loopt net naar buiten, maar kijkt nog even om en glimlacht naar me. Ik glimlach terug, met een raar gevoel in mijn buik...
Langzaam gaan we dichter bij elkaar staan. Ik heb het niet eens door, tot ik merk dat hij wel heel dicht bij staat. Blozend doe ik snel een stapje achteruit, en hij doet hetzelfde. Hij kijkt me diep in de ogen, maar ik sla snel mijn ogen neer. Dit soort gedoe ben ik niet gewend... maar dat wil niet zeggen dat ik het erg vind!
Dan opeens pakt hij mijn hand, maar laat hem een beetje beschaamd meteen weer los. Hij legt zijn hand in zijn nek. 'Ik, eh, ik wilde vragen of je misschien zin hebt om morgen met mij te gaan picknicken in het park?' vraagt hij. 'Natuurlijk! Leuk!' roep ik, net iets te snel. Hij lacht. 'Leuk, dan zie ik je morgen.' zegt hij. We wisselen nog even telefoonnummers uit en dan pak ik mijn was, om het vervolgens in de droger te stoppen. Jim loopt net naar buiten, maar kijkt nog even om en glimlacht naar me. Ik glimlach terug, met een raar gevoel in mijn buik...
De volgende dag ben ik net op weg naar mijn werk, als mijn telefoon gaat. Het is Jim! 'Hé, ik bedacht me dat we nog helemaal niet hadden afgesproken hoe laat we in het park zouden zijn!' zegt hij als ik opneem. 'Dus, hoe laat stel je voor?' Al lopend denk ik even na. 'Wat dacht je van een uur of 4? Dan maken we er een soort late lunch van.' Hij antwoordt dat dat goed is, en ik hang op. Ik moet snel naar mijn werk.
Op mijn werk komt mijn baas naar me toe, met de mededeling dat ze erg tevreden over me zijn. Daarom willen ze me promotie geven! Ik word nu Onderstekenschoonmaker, waarmee ik jammer genoeg ook nog geen topsalaris verdien, maar het is al beter dan wat ik eerst verdiende. Het nadeel is alleen dat ik nog steeds ondersteken moet schoonmaken...
Als ik aankom in het park is het pas 10 voor 5, maar Jim staat al te wachten. Als hij me ziet zwaait hij en hij glimlacht.
'Hé,' zeg ik als ik bij hem ben. 'Ben je er al?'
'Hai. Ja, ik had thuis toch niks te doen, dus ging ik maar alvast.' zegt hij. Dan legt hij zijn handen op mijn rug. Even schrik ik, maar dan leg ik ook mijn armen om zijn nek en laat het toe. Gek, ik heb hem gisteren pas ontmoet, en nu voelt het al zo... vertrouwd. Het voelt goed.
Dan laat hij me los en pakt mijn hand. 'Zal ik eens wat lekkers klaarmaken op de barbecue?' vraagt hij. Daar zeg ik geen nee tegen. Ik heb hard gewerkt, ik rammel.
'Hai. Ja, ik had thuis toch niks te doen, dus ging ik maar alvast.' zegt hij. Dan legt hij zijn handen op mijn rug. Even schrik ik, maar dan leg ik ook mijn armen om zijn nek en laat het toe. Gek, ik heb hem gisteren pas ontmoet, en nu voelt het al zo... vertrouwd. Het voelt goed.
Dan laat hij me los en pakt mijn hand. 'Zal ik eens wat lekkers klaarmaken op de barbecue?' vraagt hij. Daar zeg ik geen nee tegen. Ik heb hard gewerkt, ik rammel.
Hij neemt me mee naar de barbecue die in een hoek van het park staat. Ik ga zitten op een bank van de picknicktafel en kijk toe hoe hij zich inspant om de hotdogs aan alle kanten mooi bruin te laten worden. Ik kijk eens goed naar hem; hij is gespierd, zongebruind en heeft lekker casual kleren aan.
Dan zijn de hotdogs klaar en Jim zet een groot bord neer op de picknicktafel. We pakken allebei een hotdog en gaan tegenover elkaar zitten. Als ik mijn eerste hap neem, smaakt de hotdog heerlijk. Jim is écht een goede kok!
Als onze ergste honger wat gestild is, beginnen we te kletsen. Ik ontdek dat Jims ouders en broer zijn omgekomen bij een auto-ongeluk. 'Wat erg,' zeg ik zacht als hij het me vertelt. Hij zegt niets, maar ik kan zien dat hij het moeilijk vind. Daarom ging hij ook weg uit Twinbrook. Hij wilde niet meer herinnerd worden aan wat er is gebeurt.
Snel stappen we over op luchtiger onderwerpen.
Als onze ergste honger wat gestild is, beginnen we te kletsen. Ik ontdek dat Jims ouders en broer zijn omgekomen bij een auto-ongeluk. 'Wat erg,' zeg ik zacht als hij het me vertelt. Hij zegt niets, maar ik kan zien dat hij het moeilijk vind. Daarom ging hij ook weg uit Twinbrook. Hij wilde niet meer herinnerd worden aan wat er is gebeurt.
Snel stappen we over op luchtiger onderwerpen.
Als we uitgegeten zijn is het al donker. Ik ga op de rand van de fontein zitten en Jim komt naast me zitten. Ik luister naar het geklater van de fontein en kijk naar de maan, die intussen al zichtbaar is. Hoe laat zou het al zijn?
Jim schuift een beetje naar me toe. 'Weetje, Julia, ik ken je pas sinds gisteren, maar ik vind je al heel bijzonder. Ik zou je graag wat vaker willen zien. Heb je zin om morgen met mij uit eten te gaan bij de bistro?' vraagt hij. Ik gloei vanbinnen. 'Natuurlijk!' roep ik meteen. En zie ik dat nou verkeerd, of bloost hij ook een beetje?
Jim schuift een beetje naar me toe. 'Weetje, Julia, ik ken je pas sinds gisteren, maar ik vind je al heel bijzonder. Ik zou je graag wat vaker willen zien. Heb je zin om morgen met mij uit eten te gaan bij de bistro?' vraagt hij. Ik gloei vanbinnen. 'Natuurlijk!' roep ik meteen. En zie ik dat nou verkeerd, of bloost hij ook een beetje?
Jim staat op en pakt me bij mijn hand, zodat ik ook op sta. Hij trekt me voorzichtig tegen zich aan en slaat zijn armen om me heen. Dan kijkt hij me recht in de ogen en drukt zijn lippen zachtjes op de mijne.
Even weet ik niet wat ik moet doen, maar dan sla ik ook mijn armen om hem heen en zoen hem terug.
Daar staan we, onder de sterrenhemel, met het ruisen van de fontein op de achtergrond. Het hele park is leeg, behalve wij twee is er niemand.
Ik denk dat ik deze avond nooit zal vergeten.
Daar staan we, onder de sterrenhemel, met het ruisen van de fontein op de achtergrond. Het hele park is leeg, behalve wij twee is er niemand.
Ik denk dat ik deze avond nooit zal vergeten.
Deel 3
De volgende ochtend kan ik maar moeilijk mijn bed uit komen. Het was gisteren laat geworden, ik kwam pas om een uur of één thuis. Na die eerste zoen hebben we nog een hele tijd op de rand van de fontein gezeten, en toen is het laat geworden.
Maar ik heb geen tijd om uit te rusten, mijn werk als Onderstekenschoonmaakster wacht. Het is geen prettig vooruit zicht om nog weken ondersteken te moeten schoonmaken, maar ik zal het ermee moeten doen.
Maar ik heb geen tijd om uit te rusten, mijn werk als Onderstekenschoonmaakster wacht. Het is geen prettig vooruit zicht om nog weken ondersteken te moeten schoonmaken, maar ik zal het ermee moeten doen.
Op mijn werk gaat het goed. Gelukkig heb ik gezellige collega's waar ik mee kan kletsen, zodat het werk wat minder zwaar is. Maar ik kan mijn hoofd er toch niet echt bij houden. Mijn gedachten dwalen steeds af naar vanavond, naar mijn date met Jim. Wie weet wat er gaat gebeuren vanavond...
Ik ben blij als het werk er eindelijk op zit. Nu kan ik tenminste naar huis en me vast klaarmaken voor vanavond.
Ik trek mijn kast open en zoek naar een geschikte outfit voor vanavond. Dan zie ik het rode jurkje wat ik bij de schoonheidssalon had uitgekozen. Wat ben ik blij dat ik die heb bewaard! Dit is perfect voor vanavond.
Ik ben blij als het werk er eindelijk op zit. Nu kan ik tenminste naar huis en me vast klaarmaken voor vanavond.
Ik trek mijn kast open en zoek naar een geschikte outfit voor vanavond. Dan zie ik het rode jurkje wat ik bij de schoonheidssalon had uitgekozen. Wat ben ik blij dat ik die heb bewaard! Dit is perfect voor vanavond.
Daarna ga ik voor de spiegel staan en doe mijn make-up. Wat mascara, een beetje oogpotlood en als finishing touch een laagje lipgloss. Zo, ik ben er helemaal klaar voor.
Eigenlijk moet ik het niet denken, maar stiekem hoop ik dat er wat gaat gebeuren vanavond. Maar kom op! Het is pas onze tweede date, we kennen elkaar pas een paar dagen!
Ondanks dat ik weet dat dat zo is, kan ik die hoop toch niet laten varen.
Eigenlijk moet ik het niet denken, maar stiekem hoop ik dat er wat gaat gebeuren vanavond. Maar kom op! Het is pas onze tweede date, we kennen elkaar pas een paar dagen!
Ondanks dat ik weet dat dat zo is, kan ik die hoop toch niet laten varen.
Als ik bij de bistro aankom, is het al donker. Jim staat al te wachten. Als ik hem zie, loop ik naar hem toe en druk een kus op zijn mond.
'Hé, fijn dat je er bent,' fluister Jim in mijn oor. Ik knik, Ja, ik vind het ook heel fijn dat hij er is. Dat we met zijn tweeën zijn.
'Hé, fijn dat je er bent,' fluister Jim in mijn oor. Ik knik, Ja, ik vind het ook heel fijn dat hij er is. Dat we met zijn tweeën zijn.
We gaan samen aan een tafeltje in de hoek zitten. De ober brengt ons twee menukaarten. Eens kijken, wat zal ik nemen? Het ziet er allemaal erg lekker uit, maar ik besluit toch maar Spaghetti Bolognese te nemen. Ik ben per slot van rekening nog steeds niet bepaald rijk...
Jim neemt biefstuk met kaas, en de ober komt nog twee keer langs om onze bestellingen op te nemen en het eten te brengen.
Jim neemt biefstuk met kaas, en de ober komt nog twee keer langs om onze bestellingen op te nemen en het eten te brengen.
Het is zo gezellig dat de tijd voorbij lijkt te vliegen. Voor ik het weet is het alweer 11 uur. We zijn al lang klaar met eten, maar ik heb nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. We zitten nog lekker te kletsen met een kop koffie erbij.
Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. En hij ook niet van mij, zie ik...
Maar het is nu toch echt tijd om naar huis te gaan, want de bistro gaat sluiten.
Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. En hij ook niet van mij, zie ik...
Maar het is nu toch echt tijd om naar huis te gaan, want de bistro gaat sluiten.
Jim brengt me thuis, zodat ik geen taxi hoef te bellen. Hij loopt helemaal mee tot aan mijn voordeur. 'Om er zeker van te zijn dat je veilig thuis komt,' zegt hij.
Bij de voordeur blijven we staan. Ik treuzel expres een beetje, in de hoop dat hij misschien binnen wil komen. Maar dan geeft hij me toch een kus en zegt een beetje verlegen: 'Nou, eh, zie ik je morgen dan?'
Ik kan me niet meer inhouden en begin hem heftig te zoenen. Hij slaat zijn armen stevig om me heen, legt zijn handen op mijn rug en begint me terug te zoenen.
Ik trek hem mee naar binnen, niet van plan mijn mond ooit nog los te trekken van de zijne.
Bij de voordeur blijven we staan. Ik treuzel expres een beetje, in de hoop dat hij misschien binnen wil komen. Maar dan geeft hij me toch een kus en zegt een beetje verlegen: 'Nou, eh, zie ik je morgen dan?'
Ik kan me niet meer inhouden en begin hem heftig te zoenen. Hij slaat zijn armen stevig om me heen, legt zijn handen op mijn rug en begint me terug te zoenen.
Ik trek hem mee naar binnen, niet van plan mijn mond ooit nog los te trekken van de zijne.
Tja, en van het een komt natuurlijk het ander...
