Ho, stop! Dit is de derde generatie. Je kan beter eerst de eerste en tweede generatie lezen voor je hier begint.
Hoofdstuk 1: deel 1
Daar zit ik dan, in een taxi in Bridgeport. Ik had niet gedacht dat ik hier ook echt zou gaan wonen. Ik droomde er altijd van, vroeger, maar als ik het aan mijn ouders vertelde, zeiden ze altijd hetzelfde. 'We zien wel.' En nu ben ik hier dan echt.
We rijden door de Sterrenwijk van de stad. De tuinen zijn hier groot, de huizen zijn gigantisch. Ooit ga ik hier wonen, neem ik mezelf voor. Als ik beroemd ben.
We rijden door de Sterrenwijk van de stad. De tuinen zijn hier groot, de huizen zijn gigantisch. Ooit ga ik hier wonen, neem ik mezelf voor. Als ik beroemd ben.
Ik denk terug aan het moment dat ik afscheid nam van mijn ouders en zusje. Mijn ouders deden heel opgewekt, maar ik zag wel dat mijn moeder het moeilijk vond. Bridgeport ligt ook niet bepaald naast de deur.
Toen ik mijn vader omhelsde, merkte ik pas het rare ruimtepak op dat hij aanhad. 'Voor mijn werk,' grinnikte hij.
Toen ik mijn vader omhelsde, merkte ik pas het rare ruimtepak op dat hij aanhad. 'Voor mijn werk,' grinnikte hij.
Ik vond het zelf het moeilijkste om afscheid te nemen van mijn zusje. We hebben altijd al een sterke band gehad.
Ik weet nog dat we samen naar het park gingen om op te treden. Ik speelde gitaar en zij danste erbij. We hadden de grootste lol, en de toeschouwers vonden het ook leuk om te zien.
Na een tijdje kwamen er zelfs zoveel mensen om ons heen staan, dat de aandacht van de paparazzi werd getrokken. Haar camera klikte er op los en de volgende dag stonden we op de voorpagina van het plaatselijke krantje. Jong talent gaat het maken?, stond er in grote letters boven.
Een paar dagen daarna stond mijn besluit vast: ik zou naar Bridgeport gaan en daar beroemd worden.
Toen ik het Lisanne vertelde, was ze eerst verdrietig, maar daarna blij. 'Dan wordt je beroemd, en als je het eenmaal gemaakt heb, kom ik bij je logeren!' bedacht ze. 'Dan heb je zo'n super groot huis, met zwembad en jacuzzi enzo, en dan heb je een superknappe acteur als vriend, en...' Toen begonnen we te fantaseren over hoe fantastisch het leven zou zijn als we eenmaal beroemd waren.
Toen ik het Lisanne vertelde, was ze eerst verdrietig, maar daarna blij. 'Dan wordt je beroemd, en als je het eenmaal gemaakt heb, kom ik bij je logeren!' bedacht ze. 'Dan heb je zo'n super groot huis, met zwembad en jacuzzi enzo, en dan heb je een superknappe acteur als vriend, en...' Toen begonnen we te fantaseren over hoe fantastisch het leven zou zijn als we eenmaal beroemd waren.
En nu zit ik dan hier. Ik schrik op uit mijn gedachten door de taxichauffeur die 'We zijn er, mop,' zegt.
'O, dank u wel,' zeg ik. Ik kijk op het metertje dat aangeeft hoeveel ik moet betalen. Ik schrik als ik zie hoeveel het is. Ondanks dat geef ik hem braaf het geld, plus een kleine, hele kleine fooi.
'O, dank u wel,' zeg ik. Ik kijk op het metertje dat aangeeft hoeveel ik moet betalen. Ik schrik als ik zie hoeveel het is. Ondanks dat geef ik hem braaf het geld, plus een kleine, hele kleine fooi.
Voortaan neem ik gewoon de metro, neem ik mezelf voor. Die is veel goedkoper. Ik moet een beetje zuinig doen met mijn geld, zo rijk ben ik niet. Daarom kon ik ook maar een klein appartementje betalen. Gelukkig staan er al wel meubels, maar ik weet dat ik daar niet al te veel van moet verwachten.
Onder aan het gebouw blijf ik staan en kijk naar boven. Wat is het hoog! En mijn appartement is op de tiende verdieping, aardig bovenin dus.
Onder aan het gebouw blijf ik staan en kijk naar boven. Wat is het hoog! En mijn appartement is op de tiende verdieping, aardig bovenin dus.
Ik loop naar de lift en check nog even het papiertje waar mijn adres op staat. Ja, het klopte, mijn appartement is op de tiende verdieping. 'Sleutel afhalen bij appartement nummer 605' staat er. Dat zijn zeker mijn buren, want mijn appartement is nummer 604.
Ik druk op het knopje '10' en wacht vol ongeduld tot de deuren sluiten en ik mijn nieuwe appartement kan bekijken.
Ik druk op het knopje '10' en wacht vol ongeduld tot de deuren sluiten en ik mijn nieuwe appartement kan bekijken.
Deel 2
Inmiddels is er al een jaar verstreken. Ik ben al een heel jaar in Bridgeport. Voor mijn gevoel is het slechts een paar maanden.
Ik begin steeds bekender te worden in de stad. Mensen kijken naar me als ik langs loop, denkend of ze me soms niet ergens van kennen.
Soms wordt ik gebeld door mijn manager voor een klus om mijn imago wat op te krikken. Zoals nu. Dat ik hier nu gitaar sta te spelen in 'de Voorspoed Kamer', was zijn idee.
Ik begin steeds bekender te worden in de stad. Mensen kijken naar me als ik langs loop, denkend of ze me soms niet ergens van kennen.
Soms wordt ik gebeld door mijn manager voor een klus om mijn imago wat op te krikken. Zoals nu. Dat ik hier nu gitaar sta te spelen in 'de Voorspoed Kamer', was zijn idee.
Ik vind dat ik wel weer genoeg heb gespeeld voor vandaag, mijn vingers beginnen pijn te doen van de harde snaren. Ik besluit mezelf eens te trakteren op een heerlijk, koel drankje. Ik plof neer op een barkruk en denk op mijn gemak eens na over het afgelopen jaar. Eigenlijk bestond mijn leven uit niet zo heel veel anders dan werken, slapen, eten en uitgaan.
En natuurlijk mannen. Er zijn hier genoeg leuke mannen voor een avondje dansen enzo, maar meer ook niet. Er is nog geen een man geweest waarmee ik wel... door zou willen gaan.
Ik merk nu pas dat de man naast wie ik zit al een tijdje naar me kijkt en mijn blik probeert te vangen. Hij is nog jong, hooguit iets ouder dan ik. Ik draai me om en kijk recht in de mooiste, groene ogen die ik ooit heb gezien. Ik smelt meteen als ik die ogen zie, maar ik herstel me snel weer. 'Wat doet zo'n schoonheid als jij hier, zo alleen?' vraagt hij met een aantrekkelijke, diepe stem.
'O, ik probeer wat geld bij te verdienen door hier op te treden,' antwoord ik. Shit, waarom kan ik nou geen gevatter antwoord bedenken?
'Ik zag je spelen,' zegt hij knikkend. 'Je bent echt goed, je hebt talent.'
Ik voel dat ik begin te blozen. Nee, niet nu, dat is zo gênant! 'Ehm, dankje,' zeg ik dus maar.
'Ik zag je spelen,' zegt hij knikkend. 'Je bent echt goed, je hebt talent.'
Ik voel dat ik begin te blozen. Nee, niet nu, dat is zo gênant! 'Ehm, dankje,' zeg ik dus maar.
'Ik ben David, trouwens,' zegt hij. Hmm, David, leuke naam,' denk ik.
'Ik ben Rose,' knik ik. David lacht. Opeens maakt hij een paar onopvallende gebaren naar de mixoloog, maar ik zie het toch. 'Ik hoop dat je dorst hebt?' zegt hij vragend. Ik knik weer. 'Ja, eigenlijk wel.'
'Ik ben Rose,' knik ik. David lacht. Opeens maakt hij een paar onopvallende gebaren naar de mixoloog, maar ik zie het toch. 'Ik hoop dat je dorst hebt?' zegt hij vragend. Ik knik weer. 'Ja, eigenlijk wel.'
'Dat komt dan goed uit,' bromt de mixoloog, en hij zet een sprankelend roze drankje voor me neer. Is het een gewoonte van hem dat hij gesprekken afluistert? vraag ik me af. Nou ja, hij maakt in ieder geval wel lekkere drankjes. 'Bedankt,' zeg ik als ik een slok heb genomen, en ik kijk naar David.
Dan pas zie ik het roze hartje dat de mixoloog erbij heeft gedaan. Ergens in mijn hoofd gaat een alarmbelletje rinkelen. David is knap, goed gekleed, hij weet precies wat hij moet zeggen... en hij weet hoe hij vrouwen moet versieren. Het alarmbelletje blijft maar rinkelen, het waarschuwt me voor hem, het zegt me dat hij een typische hartenbreker is.
Maar ik wuif de gedachte weg en laat me meeslepen door het heerlijke, warme gevoel dat plotseling door mijn lichaam vloeit. Het lijkt wel of met ieder slok die ik neem, het gevoel steeds heftiger wordt. Een gevoel van liefde en lust...
Ik laat me van mijn barkruk glijden en loop naar de dansvloer. Ik laat mijn lichaam gaan op het ritme van de muziek en het heerlijke gevoel.
Ik laat me van mijn barkruk glijden en loop naar de dansvloer. Ik laat mijn lichaam gaan op het ritme van de muziek en het heerlijke gevoel.
Dan voel ik de aanwezigheid van een ander lichaam, en ik open mijn ogen, die ik blijkbaar dicht had. Voor me staat David naar me te glimlachen. 'Bezwaar als ik meedoe?' lacht hij, en ook hij laat zijn lichaam meegaan met de muziek.
