Deel 1
Rose' kamertje is heel mooi geworden. We hebben het kamertje gebruikt waar vroeger mijn Beeldhouwwerkbank stond. Maar nu is het dus een babykamertje geworden. We hebben veel zonnige geeltinten gebruikt, want dat vind ik goed passen in dit lichte huis. Het wiegje is bekleed met gele bloemetjes en zonnetjes, en tijdens mijn zwangerschap heb ik een schilderij gemaakt voor de kamer.
En omdat ik al best ver ben met mijn carrière, vond ik het tijd om voor mezelf een atelier te laten bouwen. Het is misschien niet erg groot, maar ik voel me er thuis. Mijn schildersezel staat er, en mijn beeldhouwwerkbank. Ik heb ook wat schilderijen en posters opgehangen. En in de hoek - en dat vind ik zelf helemaal geweldig - staat een klein fonteintje.
Naast schilderes, ben ik nu ook beeldhouwer. Mijn favoriete materiaal is ijs, ook al is het wel onhandig, omdat het gauw smelt. Maar het is makkelijk te bewerken, en als een kunstwerk af is, schittert het zo mooi in de zon die door de ramen valt.
Jammer genoeg hebben we het geld nog steeds hard nodig, dus moet ik bijna al mijn schilderijen en beelden verkopen.
Jammer genoeg hebben we het geld nog steeds hard nodig, dus moet ik bijna al mijn schilderijen en beelden verkopen.
Overdag is Rose echt een lieverdje, maar 's nachts verandert dat nog al eens. Dan slapen we net een uurtje voordat ze bedenkt dat ze weer honger heeft.
Vannacht is dat weer zo. Ik word wakker en stap zuchtend in mijn sloffen, terwijl ik het slaapzand uit mijn ogen wrijf. 'Stil maar, stil maar meisje,' zeg ik zachtjes tegen haar, terwijl ik haar de fles geef. 'Straks wordt papa wakker.' Rose kijkt me met grote ogen aan, terwijl ze gulzig drinkt uit het flesje. Ik geef haar een kus en leg haar weer in bed.
Vannacht is dat weer zo. Ik word wakker en stap zuchtend in mijn sloffen, terwijl ik het slaapzand uit mijn ogen wrijf. 'Stil maar, stil maar meisje,' zeg ik zachtjes tegen haar, terwijl ik haar de fles geef. 'Straks wordt papa wakker.' Rose kijkt me met grote ogen aan, terwijl ze gulzig drinkt uit het flesje. Ik geef haar een kus en leg haar weer in bed.
Jim werkt nu overdag op het politiebureau, waar hij een vaste baan heeft. En in mijn atelier kan ik Rose niet horen huilen als er iets is, Daarom hebben we sinds kort een babyfoon aangeschaft. Het ding werkt perfect, en ik hou ervan. Nu kan ik tenminste doorwerken zonder me zorgen te maken dat er iets gebeurt.
Op een dag wordt Jim gebeld door Miraj Alvi. Of Jim hem kan helpen, want hij heeft een probleem. Hij kan zich niet goed concentreren, en heeft slaapproblemen. Daarom wil hij nu leren mediteren, en wie kan hem dat beter leren dan Jim, de beste van heel Sunset Valley?
Dus doet Jim braaf wat hem wordt gevraagd, want Miraj Alvi heeft er aardig wat Simdollars voor over om van zijn slaapproblemen verlost te worden. Uren zit hij daar, bij de zee. Hij zit doodstil, en ik begin me al zorgen te maken of er niks gebeurt is. Tot hij ineens in trance raakt en begint te zweven. En plotseling is hij verdwenen. Hij gaat op in een fel licht.
Maar dan verdwijnt hij een paar meter verderop weer. Hij is geteleporteerd. Daarna gaat hij op weg om Miraj Alvi de dingen te leren die hij nodig heeft.
Dus doet Jim braaf wat hem wordt gevraagd, want Miraj Alvi heeft er aardig wat Simdollars voor over om van zijn slaapproblemen verlost te worden. Uren zit hij daar, bij de zee. Hij zit doodstil, en ik begin me al zorgen te maken of er niks gebeurt is. Tot hij ineens in trance raakt en begint te zweven. En plotseling is hij verdwenen. Hij gaat op in een fel licht.
Maar dan verdwijnt hij een paar meter verderop weer. Hij is geteleporteerd. Daarna gaat hij op weg om Miraj Alvi de dingen te leren die hij nodig heeft.
Maar Rose houdt maar niet op met 's nachts huilen. Gelukkig staat Jim 's nachts net zo vaak op als ik om haar een flesje te geven, zodat ik tenminste niet alles alleen hoef te doen.
Ik hou van Rose, echt waar. Maar ik weet ook zeker dat één kindje genoeg is. Ik zou nooit vijf kinderen willen hebben, zoals mijn ouders dat hadden. Zo'n persoon ben ik gewoon niet.
Ik hou van Rose, echt waar. Maar ik weet ook zeker dat één kindje genoeg is. Ik zou nooit vijf kinderen willen hebben, zoals mijn ouders dat hadden. Zo'n persoon ben ik gewoon niet.
Deel 2
's Morgens haal ik Rose uit bed. 'Vandaag ben je jarig!' zeg ik tegen haar en strijk zachtjes over de donshaartjes op haar hoofdje. Zo te zien is ze nog niet helemaal wakker, want ze legt slaperig haar hoofd op mijn schouder en sluit haar ogen weer. Maar als ik haar luier verschoon, wordt ze langzamerhand steeds wakkerder. Vrolijk probeert ze mijn vingers te grijpen, terwijl ik haar luier verwissel.
Jim heeft de taart al op tafel gezet en het kaarsje aangestoken. Hij pakt een toeter en begint vrolijk op het ding te blazen. Rose lijkt het allemaal erg leuk te vinden, net of ze weet dat ze jarig is.
Ik buig me voorover om het kaarsje voor Rose uit te blazen, want dat kan ze natuurlijk niet zelf. Maar ze slaat vrolijk met haar handjes om haar heen en kraait blij.
Als het kaarsje is uitgeblazen, zet ik Rose op de grond, zodat ze kan opgroeien. De bekende glitters komen weer te voorschijn, en opeens is mijn kleine baby'tje verandert in een peuter met mooi, dik zwart haar. Nieuwsgierig kijkt ze om zich heen en begint te kruipen naar Jims benen. Lachend pakt hij haar op en zet haar in de kinderstoel, waar ze haar babyprutje te eten krijgt.
Rose kan nog geen taart eten, dus pakken alleen Jim en ik een stuk. Als we aan tafel zitten, kijkt hij me aan. Ik zie dat hij iets wil zeggen, maar niet goed weet hoe hij uit zijn woorden moet komen. 'Rose wordt al groot, hè?' zegt hij uiteindelijk. Ik knik. 'Ja, het gaat echt snel... Het lijkt nog maar zó kort geleden dat ik hier nog met zo'n dikke buik rond liep.' Even zwijgen we. 'Ik vind dat Rose een broertje of een zusje moet krijgen,' zegt Jim opeens. 'Misschien is dat wel goed voor Rose,' antwoord ik. 'Maar ik vind één kind al veel werk, laat staan twee.' Jim kijkt me aan. 'Aan de andere kant,' zeg ik, 'het is ook wel erg leuk... Ik weet het niet.'
'We kunnen het gewoon proberen,' stelt Jim voor. 'Als je zwanger wordt, dan krijgt Rose een broertje of zusje. Maar als het niet lukt... nou, dan lukt het niet.'
'We kunnen het gewoon proberen,' stelt Jim voor. 'Als je zwanger wordt, dan krijgt Rose een broertje of zusje. Maar als het niet lukt... nou, dan lukt het niet.'
Even later zit ik met Rose op de grond. Ik lees haar een kinderboekje voor, terwijl ze enthousiast op de plaatjes wijst.
Maar ondertussen denk ik steeds aan het gesprek wat ik net met Jim had. Zijn voorstel klinkt wel goed. Maar gaar het lukken?
Maar ondertussen denk ik steeds aan het gesprek wat ik net met Jim had. Zijn voorstel klinkt wel goed. Maar gaar het lukken?
Deel 3
De volgende dag heb ik Rose na veel moeite, gespartel en geschreeuw eindelijk op het potje gekregen. Maar als ze er eenmaal op zit, blijft ze wel braaf stilzitten tot ze klaar is.
Jim en ik proberen haar zo snel mogelijk zindelijk te maken, zodat we niet nog jaren omkomen in de luiers.
Jim en ik proberen haar zo snel mogelijk zindelijk te maken, zodat we niet nog jaren omkomen in de luiers.
Terwijl ik Rose uitgebreid knuffel en kusjes geef omdat ze zo braaf op het potje zat, wordt er aangebeld. Als ik open doe staan daar mijn vader en moeder. 'Mam!' roep ik. 'Pap! Wat leuk dat jullie er zijn!'
'Tja, als jij niet naar ons toe komt, moeten wij wel naar jou gaan,' zegt mijn vader lachend, terwijl ik hem en daarna mijn moeder stevig knuffel. 'We willen nou wel eens onze kleindochter zien, hè.'
'Tja, als jij niet naar ons toe komt, moeten wij wel naar jou gaan,' zegt mijn vader lachend, terwijl ik hem en daarna mijn moeder stevig knuffel. 'We willen nou wel eens onze kleindochter zien, hè.'
Jim komt aanlopen om te kijken wie er zijn. Mijn ouders stormen meteen op hem af, als ze zien wie hij op zijn arm heeft.
'Wat ben je mooi!' roept mijn moeder uit, zodra ze Rose ziet. Ook mijn vader staat er glimlachend bij. Ik zie aan hem dat hij op slag verliefd is op zijn kleindochtertje.
'Wat ben je mooi!' roept mijn moeder uit, zodra ze Rose ziet. Ook mijn vader staat er glimlachend bij. Ik zie aan hem dat hij op slag verliefd is op zijn kleindochtertje.
Rose kijkt een beetje verlegen van onder haar haar naar opa en oma. Ze is lekker veilig in papa's armen. Maar als haar oma haar optilt en haar knuffelt, vindt ze het ook niet erg. 'Kom maar bij oma,' zegt mijn moeder en kietelt haar. Ze giert het uit van het lachen.
Mijn moeder zet Rose op de grond, en Rose kruipt naar haar kamer, waar de kleine xylofoon staat. Ze pakt het stokje en begint vrolijk te tikken. De xylofoon is haar favoriete speelgoed.
Mijn moeder zit vertederd toe te kijken hoe Rose het stokje steeds weer in haar mond stopt en er dan weer eens mee op een toets slaat.
Mijn moeder zit vertederd toe te kijken hoe Rose het stokje steeds weer in haar mond stopt en er dan weer eens mee op een toets slaat.
Ook mijn vader kan niet van Rose afblijven. Telkens pakt hij haar op en probeert haar een paar pasjes te laten zetten. En het lukt al aardig! Al gauw kan ze een paar meter lopen, zonder dat iemand haar helpt. Mijn moeder, Jim en ik zitten toe te kijken, terwijl we ondertussen ook met een half oog naar de tv kijken.
Als mijn ouders weg zijn, gaan we al naar bed. Ook al is het helemaal nog niet laat, ik ben al aardig moe.
'Hup, naar bed jij,' zeg ik tegen Rose terwijl ik haar haar pyjama aan trek. Ik aai over haar hoofdje. Ze kijkt me serieus aan. 'Oma?' vraagt ze. 'Opa?'
Haar eerste woordjes! Mijn moeder had de hele middag geprobeerd om haar dat te laten zeggen, maar Rose bleef niks anders doen dan brabbelen. Maar nu is het toch gelukt!
'Hup, naar bed jij,' zeg ik tegen Rose terwijl ik haar haar pyjama aan trek. Ik aai over haar hoofdje. Ze kijkt me serieus aan. 'Oma?' vraagt ze. 'Opa?'
Haar eerste woordjes! Mijn moeder had de hele middag geprobeerd om haar dat te laten zeggen, maar Rose bleef niks anders doen dan brabbelen. Maar nu is het toch gelukt!
