Dit is de herinnering van Emily aan 'die avond na de prom', waar ze aan terugdacht in het laatste hoofdstuk van generatie 5. En als de jongen jullie bekend voorkomt: het is Jace van de Starr Legacy. :)
Hoofdstuk 1
Nadat ik snel mijn normale kleren had aangedaan, die in mijn tas zaten, ging ik naar het kruispunt waar ik met Joe had afgesproken. Joe... bij zijn naam alleen al voel ik de vlinders door mijn buik fladderen. Als hij me ziet geeft hij me snel een kus en neemt me mee naar zijn huis, een kraakpand. 'Mijn huisgenoten zijn er ook,' zegt hij. Hij merkt waarschijnlijk dat ik een beetje zenuwachtig ben, want hij pakt me stevig vast en laat zijn handen richting mijn kont glijden. 'Geen zorgen, ze zijn echt aardig hoor,' zegt hij geruststellend. 'We zeggen alleen even hoi, en dan gaan we weer.'
Aan de krakkemikkige tafel zitten drie mensen, die opkijken als Joe en ik het lege pand binnenlopen. Ik ga een beetje achter hem staan, zo verlegen ken ik mezelf helemaal niet. 'Allemaal, dit is Emily,' zegt Joe. 'Emily, dit zijn Simon, Kayleigh en Sammie.' Ik zwaai een beetje onhandig. 'Hoi,' zeg ik. Ze zeggen niks terug, en ik laat het er maar bij.
'Wat heeft Joe nóú weer meegenomen?' zegt Sammie. 'Hij kan echt wel beter krijgen, hoor. Ik vond die laatste wel leuk.' De anderen knikken instemmend. 'Al die chicks zijn hetzelfde; ze lopen zonder na te denken achter hem aan en vervolgens krijgen ze een gebroken hart.' Kayleigh rolt met haar ogen. 'Echt hoor, ik snap niet wat Joe er nou zo leuk aan vindt.'
Maar ik hoor niet wat ze zeggen, ik ben al door Joe naar boven getrokken. De zenuwen gieren door mijn lijf, ik weet wat er gaat gebeuren. Maar dat wist ik al van tevoren, en ik ben er klaar voor. Echt waar.
Joe duwt een deur open en we komen zijn kamer in. 'Welkom in mijn nederige stulpje,' lacht hij. 'Het is niet veel, maar het is... nou ja, het is iets.' Hij pakt mijn hand vast en mijn huid begint te tintelen op de plek waar hij het aanraakt. 'Nou ja, jij hebt tenminste een kamer voor jezelf,' lach ik ook. Hopelijk hoort hij niet dat ik zenuwachtig ben. 'Ik moet mijn kamer delen met mijn zus.'
'Nou, dan is het maar goed dat we hier zijn,' zegt hij ondeugend.
'Nou, dan is het maar goed dat we hier zijn,' zegt hij ondeugend.
Hij trekt me naar zich toe en trekt mijn shirtje over mijn hoofd. 'Vind je dit goed?' zegt hij aarzelend.
'Ja, ik... ja, het is goed,' antwoord ik onnozel, terwijl ik zijn overhemd losknoop. Meer kledingstukken vliegen uit en zijn handen vliegen over mijn rug, tot we uiteindelijk alleen nog in ons ondergoed staan en ik de blokjes op zijn sexy buik kan tellen.
'Ja, ik... ja, het is goed,' antwoord ik onnozel, terwijl ik zijn overhemd losknoop. Meer kledingstukken vliegen uit en zijn handen vliegen over mijn rug, tot we uiteindelijk alleen nog in ons ondergoed staan en ik de blokjes op zijn sexy buik kan tellen.
Hij duwt me zachtjes op het bed en laat zich naast me zakken. 'Je hoeft je alleen maar te ontspannen,' zegt hij geruststellend en rolt bovenop me. Zijn lichaam voelt zwaar maar prettig. 'Ik ben totaal relaxed,' lach ik.
'En?' vraagt Joe.
'Hmm... prettig, denk ik,' antwoord ik. Ik nestel me veilig tegen hem aan en hij slaat zijn armen om me heen. Ik zou zo wel in slaap willen vallen, en tegen de ochtend samen met hem wakker worden. Maar mijn ouders weten niet waar ik ben en ze zouden me vermoorden als ze wisten waar ik nu was. Het gala is nu waarschijnlijk wel afgelopen, dus ik kan zo maar beter naar huis gaan.
'Blijf jij nog maar even liggen, dan ga ik even wat drinken halen,' zegt Joe lief en staat op. Ik vind het prima en nestel me nog even lekker in de kussens.
'Hmm... prettig, denk ik,' antwoord ik. Ik nestel me veilig tegen hem aan en hij slaat zijn armen om me heen. Ik zou zo wel in slaap willen vallen, en tegen de ochtend samen met hem wakker worden. Maar mijn ouders weten niet waar ik ben en ze zouden me vermoorden als ze wisten waar ik nu was. Het gala is nu waarschijnlijk wel afgelopen, dus ik kan zo maar beter naar huis gaan.
'Blijf jij nog maar even liggen, dan ga ik even wat drinken halen,' zegt Joe lief en staat op. Ik vind het prima en nestel me nog even lekker in de kussens.
Als Joe beneden komt, zitten de anderen nog steeds aan de tafel te kletsen. 'Hé Joe, ben je daar eindelijk? Waar heb je die meid gelaten?' zegt Simon.
'Die is boven,' antwoordt Joe. 'Ik ging even wat drinken halen.'
'Tja, inspanning maakt dorstig hè,' lacht Simon. Hij vindt zichzelf blijkbaar grappig. 'Kom op, kom er even bij zitten,' zegt Kayleigh. 'Hmm, even dan,' zegt Joe en hij schuift een stoel naar achteren en gaat zitten.
'Die is boven,' antwoordt Joe. 'Ik ging even wat drinken halen.'
'Tja, inspanning maakt dorstig hè,' lacht Simon. Hij vindt zichzelf blijkbaar grappig. 'Kom op, kom er even bij zitten,' zegt Kayleigh. 'Hmm, even dan,' zegt Joe en hij schuift een stoel naar achteren en gaat zitten.
Ondertussen ben ik boven aan het wachten. Ik heb mijn kleren maar weer aangetrokken en twijfel of ik naar beneden moet gaan om te kijken. Ik wil wel weten waarom het zo lang duurt, want ik heb dorst, maar ik wil ook niet te opdringerig zijn.
'Serieus Joe, je kan beter krijgen dan haar. Ze is echt zo'n... type, dat stoer doet met een ouder vriendje,' zegt Sammie zelfverzekerd.
'Ja, dump die chick en neem een blonde,' zegt Kayleigh hoopvol en ze kijkt hem aan alsof ze hem aanbidt.
'Kay, jij bent zelf gewoon verliefd op Joe. Heb je nou echt zo weinig zelfrespect?' Sammie rolt met haar ogen.
'Ja, dump die chick en neem een blonde,' zegt Kayleigh hoopvol en ze kijkt hem aan alsof ze hem aanbidt.
'Kay, jij bent zelf gewoon verliefd op Joe. Heb je nou echt zo weinig zelfrespect?' Sammie rolt met haar ogen.
'Maar ik meen het,' vervolgt Sammie haar preek. 'Ik mag haar niet.'
'Hoe nou eens op, oké?' zegt Joe geïrriteerd. 'Ik ga haar nu niet dumpen. Ze is misschien een beetje jong, maar ze is echt een leuk meisje. Dus nee, bedankt voor de goede raad, maar ik gebruik 'm niet.'
'Hoe nou eens op, oké?' zegt Joe geïrriteerd. 'Ik ga haar nu niet dumpen. Ze is misschien een beetje jong, maar ze is echt een leuk meisje. Dus nee, bedankt voor de goede raad, maar ik gebruik 'm niet.'
Ik kom de trap af lopen en hoor alles wat ze zeggen. Opeens voel ik me heel klein en ongemakkelijk.
'Ehm, Joe, ik eh... ik kwam eve nwat drinken halen, maar eh... ik denk dat ik beter naar huis kan gaan enzo, eh...' Ik sta te bazelen en kom niet uit mijn woorden. Goed zo, Emily! 'Nou eh, doei allemaal...' Ik draai me om en loop zo rustig en normaal als ik kan naar de deur.
'Ehm, Joe, ik eh... ik kwam eve nwat drinken halen, maar eh... ik denk dat ik beter naar huis kan gaan enzo, eh...' Ik sta te bazelen en kom niet uit mijn woorden. Goed zo, Emily! 'Nou eh, doei allemaal...' Ik draai me om en loop zo rustig en normaal als ik kan naar de deur.
Maar als ik buiten ben, blijf ik niet meer zo rustig. Dus zo denken ze over me? Een klein meisje dat hij kan gebruiken?
'Emily! Wacht!' Joe komt achter me aan. 'Wacht even.' Hij pakt mijn hand vast en draai me naar zich toe. 'Je laat je toch niet door hen beledigen? Ze zijn gewoon jaloers op ons.'
'Emily! Wacht!' Joe komt achter me aan. 'Wacht even.' Hij pakt mijn hand vast en draai me naar zich toe. 'Je laat je toch niet door hen beledigen? Ze zijn gewoon jaloers op ons.'
Hij slaat zijn armen om me heen en geeft lief een kus op mijn voorhoofd. 'Je weet toch wel dat je veel beter bent dan zij?' Ik knik maar wat, maar antwoord niet. Wat maakt het eigenlijk ook uit? Ik heb Joe, zij niet.
Hij laat me los en gaat op de grond zitten, terwijl hij naast zich op het gras klopt. 'Kom je erbij zitten?' zegt hij. Ik laat me op het vochtige gras zakken en kruip tegen hem aan. We kijken samen naar de sterren en kletsen en lachen en zwijgen en zoenen. Uiteindelijk stelt Joe voor om me maar naar huis te brengen. Ik stem daarmee in, terwijl mijn hersens op volle toeren werken om een smoes te bedenken voor mijn late thuiskomen.
