Hoofdstuk 7
Het was een luie zondagochtend toen Lily me ten huwelijk vroeg, totaal uit het niets. 'We zijn nu al zo lang samen, ik vind het nu wel eens tijd voor de grote stap,' zei ze.
En dus zijn Lily en ik op dé dag helemaal opgedoft en klaar om onder de boog te trouwen.
We hebben besloten dat het een klein feest wordt, alleen familieleden. Mijn vader en moeder zijn helemaal uit Riverview gekomen, net als mijn zus Cleo en haar verloofde Torgo met hun baby'tje Tjitske. Het is een bruiloft en familiereünie in één.
Tegen zonsondergang, als de lucht langzaam van blauw naar oranje en rood begint te kleuren en de zon in de zee zakt, verhuist iedereen naar de tuin, waar de trouwboog staat.
Lily en ik schuiven langzaam de ringen om elkaars vingers en beloven elkaar eeuwige trouw. We kijken elkaar verliefd aan en het moment kan niet beter zijn dan het is.
Als de ceremonie voorbij is begint iedereen te klappen en mijn vader kan zijn tranen niet bedwingen. Ik grinnik om zijn gierende uithalen.
Dan is het tijd voor de taart! Traditiegetrouw snijden Lily en ik die samen aan en eten we het eerste stukje. Iedereen zit gezellig te kletsen en te eten terwijl er sterren aan de hemel verschijnen.
Terwijl de gasten vertrekken naar hun hotel in het centrum van Sunset Valley en de kinderen meenemen, vertrekken Lily en ik naar de slaapkamer, terwijl we genieten van het idee om een hele nacht niet gestoord te worden door de kinderen.
Een paar dagen later is het weer feest: prom komt eraan!
'Paaaaap?' Emily komt op me af met puppy-ogen. 'Je weet toch dat prom over een paar dagen is?'
'Ja, dat weet ik,' lach ik. 'Jullie hebben het al dagen nergens anders over.'
'Ja oké, maar, maar... zou je me een keer willen leren rijden? Nu bijvoorbeeld?'
Hoe kan ik haar weigeren? Ik heb nog altijd een zwak voor mijn twee, inmiddels behoorlijk grote, dochtertjes.
'Paaaaap?' Emily komt op me af met puppy-ogen. 'Je weet toch dat prom over een paar dagen is?'
'Ja, dat weet ik,' lach ik. 'Jullie hebben het al dagen nergens anders over.'
'Ja oké, maar, maar... zou je me een keer willen leren rijden? Nu bijvoorbeeld?'
Hoe kan ik haar weigeren? Ik heb nog altijd een zwak voor mijn twee, inmiddels behoorlijk grote, dochtertjes.
'Richtingaanwijzer, richtingaanwijzer!' zeg ik gestrest als Emily het weer eens verkeerd doet. 'En vergeet je koppeling niet! Weet je nog? Eerst de koppeling, dan pas schakelen.'
'Ik weet het pap, maar deze auto is zo gróót!'
'Ik weet niet eens meer waarom we ook alweer zo'n auto hebben...'
'Kijk pap, McDrive! Zullen we?'
'Zucht...'
'Ik weet het pap, maar deze auto is zo gróót!'
'Ik weet niet eens meer waarom we ook alweer zo'n auto hebben...'
'Kijk pap, McDrive! Zullen we?'
'Zucht...'
Op de avond van de prom staan Quinn en Emily zich uren op te tutten voor de spiegel. Maar het resultaat mag er zijn. 'Wat zijn jullie móói!' verzucht Lily. Vooral Quinn, die zich normaal niet erg opvallend kleedt, ziet er heel anders uit in haar korte jurkje. 'Dat jurkje is zo mooi, Qui,' zegt Emily steeds. 'Echt zo mooi.' En dan giechelt Quinn verlegen.
Als de meiden eenmaal zijn opgehaald door de limo (geen idee hoe ze die geregeld hebben, maar goed), gaan Lily en ik op het strand sterren kijken. 'Wat zouden de meisjes nu doen?' vraag ik me af.
'Vast dansen met allemaal leuke jongens,' lacht Lily. Ik knik bedenkelijk, ik vind het geen fijn idee.
'Jay, ik moet je iets vertellen,' zegt Lily opeens. 'Ik ben weer zwanger.'Stilte. Dan zeg ik eindelijk: 'Meen je dat?'
'Vast dansen met allemaal leuke jongens,' lacht Lily. Ik knik bedenkelijk, ik vind het geen fijn idee.
'Jay, ik moet je iets vertellen,' zegt Lily opeens. 'Ik ben weer zwanger.'Stilte. Dan zeg ik eindelijk: 'Meen je dat?'
'Ja. Maar ik weet niet of we... of we het wel moeten... houden. Want de tweeling is al bijna volwassen en Amy is ook al kind. En zo ontzettend jong zijn wij ook niet meer. Zal het kind dan geen nakomertje worden? Ik maak me zorgen.'
Weer stilte. Ik denk na. 'Ik vind... we moeten het kindje houden. Het gaat allemaal wel lukken, toch? En zo oud zijn we niet. Bovendien schelen de tweeling en Amy ook best veel.'
Lily knikt. 'Ja, je hebt waarschijnlijk gelijk. Ik maak me zorgen om niks. We doen het.'
Weer stilte. Ik denk na. 'Ik vind... we moeten het kindje houden. Het gaat allemaal wel lukken, toch? En zo oud zijn we niet. Bovendien schelen de tweeling en Amy ook best veel.'
Lily knikt. 'Ja, je hebt waarschijnlijk gelijk. Ik maak me zorgen om niks. We doen het.'
Maar terwijl Quinn een vriendje en de kroon van de Prom Queen heeft weten te bemachtigen, is Emily is al lang voor het einde naar buiten geslopen en heeft helemaal niet met jongens gedanst. De jongens van haar school zijn gewoon te kinderachtig, vindt ze. Ze is toe aan een grotere uitdaging...
