Hoofdstuk 8
Lily's zwangerschap gaat goed, en ondanks onze eerdere twijfels, zien we er allemaal erg naar uit om het kleine kindje in ons gezin te hebben.
'Als we maar niet midden in de nacht wakker worden geschreeuwd, hoor,' waarschuwen Quinn en Emily ons.
'Als we maar niet midden in de nacht wakker worden geschreeuwd, hoor,' waarschuwen Quinn en Emily ons.
Amy is intussen ook in de kattenkwaad-fase beland. Lily en ik waren net zo blij dat Emily en Quinn daar overheen waren, en nu begint Amy ook. Steeds op de meest onverwachte momenten ga je weer op een scheetkussen zitten of word je besproeid door een kraan waar mee gerotzooid is. Iedereen wordt er gek van, en Amy heeft de grootste lol.
We maken ons soms wel een beetje zorgen om Amy. Ze beweert dat ze een vriendje heeft dat met haar speelt en op haar kamer woont. Ze noemt hem Snuitje en vaak zit ze de hele middag in zandbak, 'met Snuitje te spelen'. Maar Emily overtuigt ons dat er niks aan de hand is. 'Quinn en ik hadden vroeger ook vriendjes die niet bestonden. Dat heeft elk kind, hoor.'
Ik laat het er maar bij.
Ik laat het er maar bij.
De tijd gaat snel voor mijn gevoel. Onze kleine Max is geboren, Amy is bijna een tiener en Emily en Quinn zijn bijna volwassen en daarom is het tijd om te beslissen wie de volgende stamhouder wordt.
Ik voel me net een soort leraar die iets belangrijks moet uitleggen. Maar ach, ik moet toch ook iets belangrijks uitleggen? Dus het klopt wel een beetje. Ik ben alleen geen leraar. 'Jullie weten vast wel van de Tien Generatie Uitdaging, hè?' vraag ik ze tweeling als ze zitten en luisteren. Ze schudden allebei hun hoofd.
'Oh. Nou. Ehm, het komt er op neer dat jullie over-overgrootoma, Charlotte Smith, die uitdaging is begonnen. Het doel is om een familie te beginnen die minstens tien generaties mee gaat. Ik was stamhouder van generatie vijf, en een van jullie wordt stamhouder van generatie zes, want jullie zijn het oudste van jullie vier. Maar nu is de vraag: wie van jullie twee?'
'Wow pap, we zijn vereerd. Maar eh, wie wordt het nou?' zegt Emily.
'Hmm... wil jij graag?' vraagt Quinn.
'Mij lijkt het wel leuk, maar... nou ja, ik vind het ook niet erg om het niet te doen.'
'Hmm... wil jij graag?' vraagt Quinn.
'Mij lijkt het wel leuk, maar... nou ja, ik vind het ook niet erg om het niet te doen.'
Emily denkt terug aan die ene nacht, na de prom. De hele avond schiet door haar hoofd en ze besluit dat ze volwassen is en er klaar voor is. 'Pap, ik doe het. Ik wil de nieuwe stamhouder worden,' zegt ze.
'Zeker? Want als je het niet wil, vind ik het ook goed, hoor...' begint Quinn. 'Nee, het is goed, ik vind dat ik het moet doen,' zegt Emily vastbesloten, terwijl ze denkt aan de jongen die haar er misschien bij kan helpen.
'Zeker? Want als je het niet wil, vind ik het ook goed, hoor...' begint Quinn. 'Nee, het is goed, ik vind dat ik het moet doen,' zegt Emily vastbesloten, terwijl ze denkt aan de jongen die haar er misschien bij kan helpen.
'Oké, dus Emily wordt generatie zes! Ik vind het echt heel fijn dat je het wil doen. Ik maakte me al zorgen, want-'
'Pap, niet zo sentimenteel doen alsjeblieft. Zoveel moet ik er toch ook weer niet voor doen? Alleen zorgen voor een volgende generatie. Maar dat moet wel lukken denk ik,' zegt Emily glimlachend terwijl haar gedachten weer afdwalen naar dat ene persoon.
'Pap, niet zo sentimenteel doen alsjeblieft. Zoveel moet ik er toch ook weer niet voor doen? Alleen zorgen voor een volgende generatie. Maar dat moet wel lukken denk ik,' zegt Emily glimlachend terwijl haar gedachten weer afdwalen naar dat ene persoon.